ตัวกรองผลการค้นหา
กระโดนดิน
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มเตี้ยชนิด Careya herbacea Roxb. ในวงศ์ Lecythidaceae ชอบขึ้นตามที่ลุ่มดินทราย ลักษณะทั่วไปคล้ายกระโดน สูงไม่เกิน ๑ เมตร ผลมีขนาดย่อมกว่า, กระโดนเบี้ย ก็เรียก.
ข้าแผ่นดิน
หมายถึงน. พลเมือง.
คานคอดิน
หมายถึงน. คานที่วางบนเสาตอม่อ มักจะอยู่เสมอระดับดิน.
ค่าหน้าดิน
หมายถึงน. เงินกินเปล่าที่เจ้าของที่ดินเรียกจากผู้เช่าเป็นต้น เพื่อเป็นค่าตอบแทนการใช้ที่ดิน.
จั่นดิน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นรากสามสิบ. (ดู รากสามสิบ).
เชิงเดิน
หมายถึงน. ค่าป่วยการที่วิ่งเต้นทำธุระให้ เรียกว่า ค่าเชิงเดิน.
ดำดิน
หมายถึงก. หลบหายไป, หายไปโดยไม่มีร่องรอย.
ที่ดิน
หมายถึงน. ผืนแผ่นดินหรือพื้นดิน; (กฎ) พื้นที่ดินทั่วไป และหมายความรวมถึง ภูเขา ห้วย หนอง คลอง บึง บาง ลำนํ้า ทะเลสาบ เกาะ และที่ชายทะเลด้วย.
นิคมที่ดิน
หมายถึงน. ที่ดินที่รัฐจัดสรรให้ประชากรอพยพครอบครัวเข้าไปตั้งถิ่นฐานเพื่อประกอบอาชีพและอยู่อาศัยอย่างเป็นระเบียบ โดยมีการวางแผนเพื่อพัฒนาพื้นฐานทางเศรษฐกิจ สังคม และวิชาชีพ รวมทั้งบริการสาธารณูปโภคต่าง ๆ ไว้ล่วงหน้า.
ผเดิน
หมายถึงก. เดิน, ใช้ บันเดิน ก็มี.
แผ่นดิน
หมายถึงน. พื้นดินของโลก; รัฐ, ประเทศ, เช่น แผ่นดินไทย; รัชกาล เช่น ผลัดแผ่นดิน.
มืดฟ้ามัวดิน
หมายถึงว. มีจำนวนมากมาย เช่น มีประชาชนมาร่วมงานมืดฟ้ามัวดิน.