ค้นเจอ 60 รายการ

กระโดนดิน

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มเตี้ยชนิด Careya herbacea Roxb. ในวงศ์ Lecythidaceae ชอบขึ้นตามที่ลุ่มดินทราย ลักษณะทั่วไปคล้ายกระโดน สูงไม่เกิน ๑ เมตร ผลมีขนาดย่อมกว่า, กระโดนเบี้ย ก็เรียก.

ข้าแผ่นดิน

หมายถึงน. พลเมือง.

คานคอดิน

หมายถึงน. คานที่วางบนเสาตอม่อ มักจะอยู่เสมอระดับดิน.

ค่าหน้าดิน

หมายถึงน. เงินกินเปล่าที่เจ้าของที่ดินเรียกจากผู้เช่าเป็นต้น เพื่อเป็นค่าตอบแทนการใช้ที่ดิน.

จั่นดิน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นรากสามสิบ. (ดู รากสามสิบ).

เชิงเดิน

หมายถึงน. ค่าป่วยการที่วิ่งเต้นทำธุระให้ เรียกว่า ค่าเชิงเดิน.

ดำดิน

หมายถึงก. หลบหายไป, หายไปโดยไม่มีร่องรอย.

ที่ดิน

หมายถึงน. ผืนแผ่นดินหรือพื้นดิน; (กฎ) พื้นที่ดินทั่วไป และหมายความรวมถึง ภูเขา ห้วย หนอง คลอง บึง บาง ลำนํ้า ทะเลสาบ เกาะ และที่ชายทะเลด้วย.

นิคมที่ดิน

หมายถึงน. ที่ดินที่รัฐจัดสรรให้ประชากรอพยพครอบครัวเข้าไปตั้งถิ่นฐานเพื่อประกอบอาชีพและอยู่อาศัยอย่างเป็นระเบียบ โดยมีการวางแผนเพื่อพัฒนาพื้นฐานทางเศรษฐกิจ สังคม และวิชาชีพ รวมทั้งบริการสาธารณูปโภคต่าง ๆ ไว้ล่วงหน้า.

ผเดิน

หมายถึงก. เดิน, ใช้ บันเดิน ก็มี.

แผ่นดิน

หมายถึงน. พื้นดินของโลก; รัฐ, ประเทศ, เช่น แผ่นดินไทย; รัชกาล เช่น ผลัดแผ่นดิน.

มืดฟ้ามัวดิน

หมายถึงว. มีจำนวนมากมาย เช่น มีประชาชนมาร่วมงานมืดฟ้ามัวดิน.

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ